معلول پایان راه نیست بلکه مقصد راه است ولی از راه دیگر
معلولیت یعنی انعکاس نور وقدرت خداوندی در مخلوقی به ظاهر ناقص ولی با قابلیتی بی نهایت
معلولین هر جامعه چشم بینای آنها میباشند بدین تعبیر که حکمت و مصلحت الهی
در ظرفیت وجودی آنها به عنوان موجودی باعزت و با ظرفیت تحمل مصائب متجلی گشته است.
معلولین جسمی و حرکتی قشری از جامعه معلولین می باشند که اکثرا ذهن سالم و پویایی دارند خصوصا اینکه ضایعات جسمی نیز در اینها به عنوان انگیزه عمل می نماید و موتور شتابان ذهنی اینها را خوب آب دیده می کند فلذا قدرت استدلال و استنباط ف
کری و تفکر صوری در این عزیزان خیلی بالاست و اکثرا هم به مراحل عالی پیشرفت تحصیلی دست پیدا می کنند و اگر هم ناکامی باشد مطمئنا موانع محیطی بوده است که نگذاشته استعداد آنها شکوفا شود.
ولی درعمل وجود یک سری موانع در مسیر زندگی این عزیزان احتمال آسیبهای جدی را هم برای خود این عزیزان وهم برای جامعه متصور می نماید.
در همین راستا بنده به پاره ای از مشکلات اشاره می نمایم:
۱- وجود نگرشهای منفی و آسیب رسان در سطوح مختلف تصمیم گیری جامعه نسبت به این عزیزان:
طوری که عملا” به عنوان قشری قابل ترحم ـ فاقد توانمندی و موجوداتی مصرفی و سربار تلقی میشوند و حتی تنها سازمان متولی آنها به عنوان نیرویی ناکارآمد بدانها می نگرد !!
وجود چنین نگرشهای منفی حتی باعث آن می گردد که تلاش و همت خدایی این عزیزان در عرصه های مختلف اجتماعی جامعه نادیده انگاشته شود.
۲- فقدان قانون و یا نارسائی قوانین صریح در رابطه با امور معلولین:
اینکه چرا با چنین معضلی روبرو هستیم به نگرش منفی به معلولین بر می گردد یعنی آن باور لازم در جامعه ما نسبت به کارآیی و توانمندی معلولین هنوز جا نیفتاده و متاسفانه با وجود اینکه هم اعتقادات مذهبی ما و فرمایشات بزرگان دینی ما ضرورت پردازش جدی به معلولین و محرومین را خیلی روشن مطرح نموده است باز هم نوعی آشفتگی فکری و نگرشی نسبت به جایگاه معلولین به صورت عمیق و دردآور ملاحظه می شود.
شاید ذکر مصادیقی به تفهیم موضوع کمک کند و آن اینکه در بند الف ماده ۷ قانون جامع حمایت از حقوق معلولین به صراحت ارگانها و ادارات را موظف نموده است ۳%سهمیه استخدامی خود را به اشتغال معلولین اختصاص دهند ولی براستی کدام سازمان و کدام ارگان دولتی بدان عمل نموده است؟! حتی خود سازمان بهزیستی و بعضی از مسئولان آن چنین استدلال می کنند که ما بجای یک کارشناس معلول می توانیم از یک فرد سالم بهره بگیریم تا مثلا” از او در کارهای غیر تخصصی نیز استفاده کنیم!!
در بند و ماده ۷ همان قانون تاکید می کند ۶۰% پستهای تلفنچی به معلولین اختصاص داده شود!! یعنی نگرش منفی آن قدر عمیق است که حتی قانون گذار محترم ناخود آگاه بدان پرداخته است و البته نه اینکه این بند نامناسب است بلکه یک بند ارزشی کم دارد و آن اینکه مثلا” درصدی از مشاغل مدیریتی و مشاغلی که به نوعی با مدیریت مرتبط است حداقل به معلولین راغب اعطا شود.
به نظر من معلولین ما خصوصا نخبگان و تحصیل کرده های آنها خیلی ظرفیت کارهای ابتکاری دارند و اگر فرصت به اینها داده شود مفید عمل می کنند.
۳- نبود و یا نارسایی سازمانی مقتدر در جهت دفاع از حقوق معلولین
قشری که با کلکسیون مشکلات جسمی ـ روحی و اجتماعی مواجه است نیازمند سرپرستی دلسوز ـ فهیم ـ و اهل ایمان به معنای واقعی آن می باشد شاید تنها سازمان دولتی که قانون وظیفه حمایت از معلولین را بدان محول نموده است سازمان بهزیستی باشد ولی در عمل ما شاهد بی توجهی این سازمان به معلولین به صورت جدی می باشیم. و بیشتر مشکلات معلولین به خودسازمان بهزیستی و عوامل انسانی آن مربوط می گردد تاچه برسد این سازمان مدافع حقوق آنها باشد.
از طرفی مرکز تصمیم گیری واحد و منسجمی نیز خود معلولین عزیز ندارند که لااقل خودشان با هماهنگی و اتحاد رویه با یاری جستن از افکار عمومی جامعه به حل مشکلاتشان بپردازند و در مواردی که از لحاظ قانونی حریم انسانی آنها زیر سوال می رود پیگرد حقوقی و قانونی داشته باشند و مجموعه این عوامل یعنی مسئولیت نپذیری جدی سازمان بهزیستی و نبود مرکز تصمیم گیری واحد و هماهنگ کننده برای معلولین در نهایت منجر به آن گردیده است که حتی بعضی از متولیان به ظاهر حامی معلولین در عمل خودشان آبروی حرفه ای و صلاحیت علمی این عزیزان را زیر سوال می برند.
۴- بی توجهی کامل به درصدهای معلولیت افراد در واگذاری مشاغل دلخواه آنان:
واقعیت این است که با وجود آنکه معلولین با هزار مکافات و وسواس و فیلتر به مشاغل دلخواه خود دسترسی پیدا می کنند و بیشتر آن موانع نیز با معلولیت آنها ارتباط پیدا می کند ولی آن عده ای هم که موفق به انتخاب شغلی می گردند عملا با یک سری تبعیض های اداری و بی عدالتی ارزشیابی مواجه می شوند یعنی همان مدت کارکرد افراد سالم و همان کیفیت انجام امور بدون هیچگونه اغماضی از اینها انتظار می رود و بعلت شرایط خاصشان بیشتر زیر ذره بین قرار می گیرند و این در صورتی است که پاره ای افراد سالم یا عمدا و یا غیر عمد به حداقل وظایف خود عمل نمی کنند و هیچ استیضاحی نیز نمی شوند!!
در واقع معلولین شاغل به اسباب توجیه قصور مدیران نالایق بدل می شود یعنی اگر منصفانه قضاوت شود خود مدیر مشکل دارد ولی بنده خدا معلول زیر سوال می رود؟!!
مطلب دیگر اینکه مدت خدمت معلولین شاغل بایستی باتوجه به درصد معلولیت آنها درنظر گرفته شود و هر چند چنین قانونی وجود دارد ولی در عمل می بینیم که اجرائی نشده است و کسی هم به جد پیگیر این مسئله نیست!!
توانبخشی معلولین جسمی حرکتی حسی
مقدمه:
توانبخشی مجموعه ای است که اقدامات هدفمند را در جهت قادرسازی شخص معلول به منظور دستیابی به سطح نهایی توانایی و عملکرد جسمی، حسی، و حفظ این توانایی ها انجام می دهد.
بر همین اساس در سال ۱۳۸۳ قانون جامع حمایت از حقوق معلولان در مجلس شورای اسلامی تصویب شد و این قانون ابعاد تازه ای به حمایت از معلولان بخشید.
بر این قاعده فعالیت عمده این مجموعه تغییر زندگی معلولین برای کسب استقلال بیشتر است. اقدامات فوق در این سازمان در قالب ابعاد توانبخشی به صورت تیمی که ذیلاً تعریف می شود انجام می پذیرد.
حقوق معلولین در جامعه :
طبق اعلامیه سازمان ملل متحد در سال ۱۹۷۵ موارد زیر جز حقوق معلولین است که به تصویب کشورهای عضو رسیده است.
۱٫ منظور از معلول ، کسی است که به علت نقص جسمی یا روحی از نظر تامین ضروریات زندگی ناتوان است.
۲٫ در اعطا حقوق یاد شده نباید به هیچ وجه تبعیضی بین آنان و خانواده شان قائل شد.
۳٫ حفظ حیثیت انسانی معلولین ، حق ذاتی آنها است.
۴٫ معلولین همانند دیگران دارای حقوق مدنی و سیاسی هستند
۵٫ باید اقداماتی بعمل آورد تا معلولین بتوانند حتی المقدور متکی به خود باشند.
۶٫ معلولین حق برخورداری از معالجات پزشکی ، روانی و نوتوانی و غیره را دارند.
۷٫ معلولین حق برخورداری از امنیت اقتصادی و اجتماعی و برخورداری از یک زندگی دلپذیر را دارند.
۸٫ نیازهای معلولین در تمام مراحل برنامه ریزی اقتصادی و اجتماعی مد نظر باشد.
۹٫ معلولین حق زندگی با خانواده خود یا خانواده ای که آنان را به فرزندی قبول نموده را دارند و حق شرکت در فعالیتهای اجتماعی و تفریحی را دارند.
۱۰٫ معلولین باید در قبال هرگونه استثمار، مقررات و رفتارهای تبعیض امیز و ناشایست حمایت شوند.
۱۱٫ حق برخورداری از کمکهای حقوقی برای حمایت از نفس و دارائیشان را داشته باشند.
۱۲٫ آگاهی معلولین و خانواده های آنان به حقوق حقه خود در این اعلامیه
خدمات توانبخشی به معلولین جسمی حرکتی حسی
۱٫ ارائه خدمات شامل فیزیوتراپی، کاردرمانی، گفتاردرمانی، ارتوپدی فنی به منظور توانمند سازی و ایجاد شرایط مناسب جهت حضور فعال وی در جامعه
۲٫ تدوین و ارائه برنامه های آموزشی نحوه مراقبت و رعایت بهداشت فردی، تمرین درمانی و نحوه انجام فعالیتهای روزمره و بهداشت روان، اصول ازدواج، آموزش برنامه های توانبخشی شنوایی به خانواده های دارای کودک کم شنوا به منظور کسب استقلال نسبی فرد معلول و خانواده وی، به فرد و جامعه می باشد.
۳٫ ارائه خدمات حمایتی و اجتماعی از قبیل بیمه پایه، بیمه مکمل، تأمین هزینه ایاب و ذهاب، تأمین کمک هزینه تحصیلی و دانشجویی، پرداخت مستمری، هزینه حق پرستاری معلولین ضایعه نخاعی
۴٫ تأسیس وتوسعه مراکز غیردولتی (ایجاد مراکز خانواده و کودک نابینا، توسعه مراکز جسمی حرکتی، MS، خانواده و کودک کم شنوا و ناشنوا و روزانه ضایعات نخاعی)
۵٫ ارزشیابی و نظارت بر فعالیت مراکز غیردولتی و نحوه ارائه خدمات
۶٫ واگذاری خدمات توانبخشی به بخش غیردولتی
۷٫ بهینه سازی ظرفیت ارائه خدمات در مراکز توانپزشکی دولتی
۸٫ ایجاد ارتباطات با سازمانهای بین المللی با هدف اجرای برنامه های مشترک
۹٫ کارشناسی خرید وسایل و تجهیزات توانبخشی به منظور ارتقاء سطح کیفی وسایل
۱۰٫ پیشگیری از بروز و شدت معلولیت با تدکید بر اقدام به موقع توانبخشی
آنکس که عاجز از خلق لحظه هاست، معلول است. نه من…
روح بلند آدمیت فراتر از هر معلولیتی است
عَونُکَ للِضَّعیفِ أفْضَلُ مِنَ الصَّدَقَهِ .
کمک تو به ناتوان بهتر از صدقه دادن است .
امام رضا )ع( – تحف العقول، ص ۴۷
Your assisting the helpless is better than alms-giving
امید است که جمعیت خیریه امیدی دیگر با کمک خیرین عزیزمان بتواند بیشتر از گذشته از حقوق معلولین کشورمان دفاع کند و به آن ها خدمات اراِئه دهد
کانال تلگرام امیدی دیگر: kashani7818@
تلفن های تماس:
۰۲۱۳۳۳۳۳۴۴۲
۰۲۱۳۳۳۳۳۴۲۴
۰۲۱۳۳۳۳۳۴۱۴
آدرس دفتر مرکزی:خ پیروزی-اتوبان امام علی-دسترسی محلی صفا-انتهای خ صفای شرقی-بین زاهد گیلانی و پرواز-پ۲۴-طبقه اول
